სამუელ ანეცი XII ს. სომეხი ავტორია. მისი თხზულება "ამონაკრეფი ისტორიკოსთა ნაწერებიდან" შეიცავს მნიშვნელოვან ცნობებს საქართველოს შესახებ. მათგან განსაკუთრებით აღსანიშნავია დემეტრე I-ის მეფობის ხანის ამსახველი მასალა. მისი მნიშვნელობა დიდია, რადგან ამ პერიოდის ისტორია ქართულ წყაროებში სრულად არ არის ასახული. "ქართლის ცხოვრებაში" დემეტრეს მეფობა მხოლოდ "ლაშა-გიორგის დროინდელ მატიანეში" არის მოცემული ძალიან მოკლე ქრონიკის სახით.

ქართველთა და უკრაინელთა ისტორიულ-რელიგიური და კულტურული ურთიერთობის შესახებ საინტერესო მასალა მოგვეპოვება, რომელიც ნათელს ჰფენს ამ ორი ხალხის თანაარსებობის მთელ რიგ საკითხებს. ისტორიულად ცნობილია, რომ IV საუკუნეში ქრისტიანობა საქართველოში სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა და მართლმადიდებელი ქართველი მოღვაწენი დიდ როლს ასრულებდნენ ადრეული შუა საუკუნეების ქრისტიანულ სამყაროში, მათ შორის კიევის სამთავროშიც, რომელიც ქრისტიანულ სახელმწიფოდ X ს-ში იქცა.

ძვირფასო დებო და ძმებო!
ჩეჩენ, ინგუშ და ქართველ ხალხებს შორის ძმობას, მეგობრობასა და კეთილმეზობლურ ურთიერთობას მრავალსაუკუნოვანი ისტორია აქვს. ჩვენს წინაპრებს არაერთგზის შეუშველებიათ ხელი ერთმანეთისათვის გასაჭირის დროს. გასაჭირი კი ხშირად დაგვტეხია თავს. კავკასიაში შემოსული ყოველი მტერი პირველ რიგში კავკასიელ მკვიდრ ხალხთა გათიშვას და მათ ცალ-ცალკე განადგურებას ცდილობდა. სამწუხაროდ, სხვადასხვა მიზეზის გამო ზოგჯერ ვერ ხერხდებოდა კავკასიელთა შეკავშირება და საერთო მტრის წინააღმდეგ ერთ მუშტად შეკვრა, რითაც მოხერხებულად სარგებლობდნენ დამპყრობლები.

საქართველოს სახელმწიფოებრივი ძლიერების საქმეში, დიდი როლი ენიჭება მოკავშირე ქვეყნების არსებობას და მათთან ურთიერთობებს, რაც ამ ქვეყნების ეკონომიკურ და კულტურულ ცხოვრებაზეც აისახება. უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ამ მხრივ ისტორიული გამოცდილებისა და ცოდნის პრაქტიკულ დანიშნულებაში გამოყენებას.